Drugi etap Rajdu Śladami Marszu Śmierci” za nami, tym razem wędrowaliśmy z Krępy Kaszubskiej do Wicka przez Gęś. Długość trasy 10,5km. W Krępie Kaszubskiej w miejscu byłego obozu przejściowego odwiedziliśmy cmentarz i złożyliśmy hołd ofiarom Marszu Śmierci.
Na cmentarzu tym spoczywają szczątki około 900 więźniów byłego obozu Stutthof, którzy zmarli z wycieńczenia lub chorób, albo zostali zastrzeleni w trakcie marszu, oraz szczątki ofiar ekshumowanych w 2010 roku z Łebuni.
W izbie pamięci Marszu Śmierci w Krępie Kaszubskiej znajduje się specjalna gablota w której wyeksponowane są pozostałości tych ofiar w postaci resztek paska skórzanego i strzępków materiału, najprawdopodobniej pochodzących z ubrań, oraz krzyża z metalową figurką Jezusa, którym przez lata oznaczone było miejsce spoczynku zamordowanych.
Po zwiedzeniu Izby Pamięci po której oprowadzali nas profesjonalni przewodnicy – Stanisław Redzik i Wiesław Budkowski, kolumna za przewodnikami powędrowała do Gęsi, w której znajdował się jeden z najdalej wysuniętych na zachód obozów przejściowych i w miejscu którego w 2001 roku postawiono jeden z ciekawszych pomników upamiętniających ten marsz. Usytuowany ok. 2 km na zachód od drogi Lębork - Łeba, na skraju doliny rzeki Łeby. Pomnik ten ma formę prostokątnej ściany obłożonej metalowymi płytami, które wystylizowano na kartki z obozowej kartoteki. Rzędy nazwisk, beznamiętne rubryki urzędowych formularzy, smętny krajobraz w tle - przy minimum środków artystycznych uzyskano efekt, który zmusza do zadumy nad tragicznymi losami tysięcy więźniów Stutthofu, którzy zginęli w tej okolicy na kilka czy kilkanaście dni przed wyzwoleniem.
Z Gęsi udaliśmy się już prosto pradolina rzeki Łeby do Wicka, po drodze pokonując dzisiaj niepozorną rzeczkę o nazwie Białogardzka Struga, po której jeszcze w XI w. pływały pełnomorskie łodzie do portu przy grodzie Białogardzkim. Zakończenie wędrówki nastąpiło w Gminnym Ośrodku Kultury w Wicku, gdzie obejrzeliśmy zdjęcia z odbytej właśnie wędrówki, posililiśmy się przepysznym żurkiem i po pożegnaniu rozjechaliśmy się do domów.
